तस्य द्रोण्यां भगवतो वरुणस्य महात्मन: ।
उद्यानमृतुमन्नाम आक्रीडं सुरयोषिताम् ॥ ९ ॥
सर्वतोऽलङ्कृतं दिव्यैर्नित्यपुष्पफलद्रुमै: ।
मन्दारै: पारिजातैश्च पाटलाशोकचम्पकै: ॥ १० ॥
चूतै: पियालै: पनसैराम्रैराम्रातकैरपि ।
क्रमुकैर्नारिकेलैश्च खर्जूरैर्बीजपूरकै: ॥ ११ ॥
मधुकै: शालतालैश्च तमालैरसनार्जुनै: ।
अरिष्टोडुम्बरप्लक्षैर्वटै: किंशुकचन्दनै: ॥ १२ ॥
पिचुमर्दै: कोविदारै: सरलै: सुरदारुभि: ।
द्राक्षेक्षुरम्भाजम्बुभिर्बदर्यक्षाभयामलै: ॥ १३ ॥
अनुवाद
त्रिकूट पर्वत की घाटी में ऋतुमत् नाम का एक बगीचा था। यह बगीचा महान भक्त वरुण का था और देवांगनाओं के खेलने के लिए जगह थी। वहाँ हर मौसम में फूल और फल उगते थे। इनमें से प्रमुख थे मंदार, पारिजात, पाटल, अशोक, चंपक, चूत, पियाल, पनस, आम, आम्रातक, क्रमुक, नारियल, खजूर और अनार। वहाँ मधुक, ताड़, तमाल, असन, अर्जुन, अरिष्ट, उड़ुम्बर, प्लक्ष, बरगद, किंशुक और चंदन के पेड़ भी थे। वहाँ पिचुमर्द, कोविदार, सरल, सुरदारु, अंगूर, गन्ना, केला, जम्बु, बदरी, अक्ष, अभय और आंवले भी थे।