श्रीमद् भगवद्-गीता » अध्याय 5: कर्मयोग » श्लोक 8-9 |
|
| | श्लोक 5.8-9  | नैव किञ्चित्करोमीति युक्तो मन्येत तत्त्ववित् ।
पश्यञ्शृण्वन्स्पृशञ्जिघ्रन्नश्नन्गच्छन्स्वपन्श्वसन् ॥ ८ ॥
प्रलपन्विसृजन्गृह्णन्नुन्मिषन्निमिषन्नपि ।
इन्द्रियाणीन्द्रियार्थेषु वर्तन्त इति धारयन् ॥ ९ ॥ | | | अनुवाद | दिव्य चेतना में स्थित व्यक्ति, देखने, सुनने, स्पर्श करने, सूंघने, खाने, चलने-फिरने, सोने और सांस लेने में व्यस्त रहते हुए भी, अपने भीतर हमेशा यह जानता है कि वह वास्तव में कुछ भी नहीं कर रहा है। क्योंकि बोलते, मल त्यागते, ग्रहण करते, या अपनी आँखें खोलते या बंद करते समय, वह हमेशा यह जानता है कि केवल भौतिक इंद्रियाँ ही अपने विषयों में व्यस्त हैं और वह उनसे अलग है। | | A man of divine consciousness, while seeing, hearing, touching, smelling, eating, walking, sleeping and breathing, is always aware in his heart that he is actually doing nothing. While speaking, giving up, receiving or opening or closing his eyes, he is aware that the material senses are engaged in their respective objects and that he is separate from all these. |
| ✨ ai-generated | |
|
|